NL 
EN 
ES 
Vorige maand reed ik terug naar huis vanuit Frankrijk (pics), 1000km in totaal. 1,5 uur voordat ik mijn bestemming bereikte, kwam ik in de meest verschrikkelijke file terecht. De verschrikkelijke stad Luik slokte me een vol uur op. Mijn telefoon was kapot en verdwaalde in eenrichtingsstraten. Ik ben nog nooit zo wegkwijnend geweest.
Inhoudsopgave
De 850 km daarvoor gingen probleemloos voorbij. Toch was die file voor mij de hele ervaring van de terugreis.
Ook op de eerste dag na de vakantie op mijn kantoor werkten de liften niet. Omdat ik op de 13e verdieping ben, ondervond ik hier enige wrijving. Op alle andere dagen van het jaar merkte ik niet dat de lift werkte.
We ervaren eerder wrijving dan dat we de afwezigheid ervan ervaren. En juist dit zorgt voor geweldige ingrediënten om te begrijpen hoe we tot een probleem-oplossing fit kunnen komen.
Ontwerpen voor pasvorm
Alles wat de mensheid maakt is ontworpen. Vooral oplossingen. We ontwerpen oplossingen om in een bepaalde context te functioneren. Een auto ontworpen voor het mulle zand en de heuvels van de Sahara ziet er anders uit dan een auto ontworpen voor een gladde asfalt F1 racebaan.
De Sahara truck op het circuit zetten zou kunnen werken, maar het zal geen recordtijd worden. Omgekeerd zou de F1 auto zich waarschijnlijk begraven in het zand.
Je zou kunnen stellen dat de Sahara truck beter bij de F1 past dan andersom, maar dat hangt af van hoe je pasvorm beoordeelt. Een vrachtwagen zal die race nooit winnen, iets waar de F1 auto voor ontworpen is.
De misfit verminderen om de fit te vergroten
Ontwerpers optimaliseren de aansluiting tussen het ontworpen object en zijn context. Hoe? Ontwerpwetenschapper Cristopher Alexander schrijft hierover in zijn boek 'Aantekeningen over de synthese van de vorm' (1964).
Hij stelt dat we niet ontwerpen om de pasvorm te vergroten. We ontwerpen om ongeschiktheid te verminderen.
Alexander merkt op dat we slecht zijn in het zien van een goede pasvorm en ook in het bedenken van wat een goede pasvorm is. We kunnen niet ontwerpen wat we ons niet gemakkelijk kunnen voorstellen. Daarom, betoogt hij, vergroten ontwerpers zelden direct de pasvorm.
In plaats daarvan verminderen ontwerpers de misfit. Net als bij mijn file- of liftvoorbeeld zijn we geneigd de misfit op te merken. Als mensen pakken we de misfit aan om de fit te verbeteren.
Dit boek gaf me een nieuw gezichtspunt waar ik erg van genoot. Waar leidt dit toe? Kunnen we niet direct bijdragen aan fitheid en uitsluitend bijdragen aan het verminderen van misfit? Laten we een praktisch voorbeeld nemen.
Fit is holistisch
Een startup die ik begeleidde had een abonnementsdienst waarvan de prijs te hoog was. Ze concludeerden dat deze misfit te wijten was aan lage verkoopcijfers. Ze verlaagden de prijs om de misfit te verminderen. Door de misfit te verlagen, verbeterden ze de algemene fit, en ze evalueerden, omdat de verkoopcijfers omhoog gingen.
Twee dingen zijn hier van belang. Ten eerste is de beoordeling van de geschiktheid subjectief. Geschiktheid wordt gemeten in relatie tot de functie of de bedoeling van het ontworpen object. De F1-auto past goed bij het circuit, maar misschien niet zo goed bij het ecosysteem dat bepaalde gassen uitstoot.
Ten tweede, het wordt schilferig: Heeft dit opstartteam de pasvorm direct of indirect aangepakt? Je zou kunnen argumenteren dat ze direct de fit hebben verbeterd door de prijs te verlagen.
Ik denk niet dat dat het meest interessante punt is. Het belangrijkste is het uitgangspunt: het buitenbeentje. Maar het aanpakken van het ene buitenbeentje kan leiden tot het andere.
Want deze startup verlaagde de prijs zodanig dat ze niet meer winstgevend waren. Terwijl ze de misfit tussen hun propositie en hun klant verminderden, verhoogden ze de misfit met hun eigen behoeften aan inkomsten.
Daarom is een startup een holistische ontwerpactiviteit. Het is complex: de onderdelen en het geheel hangen op veel verschillende manieren met elkaar samen.
Hoe houdt dit verband met het bereiken van de probleemoplossing?
In het begin heeft u enkele signalen van probleem-oplossing fit. Het vergroten van de probleemoplossing-fit vereist een grondig begrip van het probleem.
Dat grondige begrip van het probleem werkt als een sjabloon. Je kunt alles wegsnijden wat niet nodig is. En geloof me, eerste versies van oplossingen hebben vaak veel niet-cruciale dingen.
Het toevoegen van features is een riskante strategie om de fit te vergroten. Als er al delen van de oplossing zijn die niet goed passen bij de gebruiker, zullen meer functies dat probleem waarschijnlijk niet oplossen.
Als u probleem-oplossing fit wilt bereiken, probeer het dan te zien als een uitdaging om de misfit tussen de oplossing en het probleem te verminderen.
Alleen focussen op wat goed past is een rode vlag, vertelt Marty Cagan, schrijver van het productboek Inspired:
"Ze testen hun prototypes. En als ze genoeg gebruikers hebben die zeggen hoe goed ze het vinden, bouwen ze het. En dan zeg ik: "Nee, daarom doen we geen gebruikersonderzoek."
[..]
We proberen niet alleen uit te vinden of ze het leuk vinden. In feite is het juist het tegenovergestelde. Als we gebruikersonderzoek doen, vinden we alle redenen waarom ze het niet leuk vinden. In feite is dat een citaat van Elon Musk: als je gebruikersonderzoek doet, moet je je richten op het vinden van alle redenen waarom ze je product niet willen gebruiken." - Volledige aflevering
Wacht niet op de perfecte pasvorm
Perfecte pasvorm bestaat niet. Er zijn altijd enkele hiaten. Voor uw eerste gebruikers, uw early adopters, kunnen deze kloven groot zijn. Voor de massa moeten die kloven kleiner worden. Wat is het niveau van fit dat goed genoeg is voor uw huidige marktsegment dat u probeert aan te pakken?
